Via internet, was ik op zoek naar een nieuwe partner. Ik zocht een vrouw die van aanraken en aangeraakt worden houdt en die gemakkelijk haar gevoelens uit. Op mijn profiel reageerde Els. Zij leek mij interessant, omdat zij in haar profiel schreef: “Houd bij mij er rekening mee dat ik rechtstreeks ben. Ik houd niet van lang heen en weer geschrijf. Pas horen en zien laten weten of een klik volgt.”
Via de datingsite stuurde Els een kort en direct bericht: “Ik ben waar je naar op zoek bent!!! Graag ontmoet ik je!” Meer schreef zij niet. Die gedurfde benadering mag ik wel, maakte mij nieuwsgierig. Bij haar profiel stond een foto van een mooie meid: mooi gezicht, lange golvende lichtblonde haren, amandelvormige ogen met net een aanzet van een beloftevolle welving. Fysiek had zij mijn aandacht en dat wist zij natuurlijk ook van zichzelf. Haar persoonlijke beschrijving sloot zeker aan op haar bericht. En ze had gelijk: hoe ze verder is zou ik alleen kunnen ontdekken door contact met haar te hebben. Ik beantwoordde haar bericht dan ook meteen. Later op de avond kreeg ik al een reactie. Deze dame houdt van aanpakken: niet talrijke berichten heen en weer sturen, maar meteen een telefoonnummer met erbij dat ze om elf uur naar bed zou gaan. Duidelijker kon de uitnodiging niet zijn. Het was nog net geen elf uur. Even maakte ik de afweging van wel of niet bellen. Els’ bericht vond ik te duidelijk. 22.58 uur belde ik haar. Toen zij mijn nickname Rossoberto had gehoord, was haar reactie: “Net op tijd, jongen”. We voerden een zeer geanimeerd gesprek, vertelden en vroegen elkaar veel en pas rond middernacht hingen we op. Een afspraak was gemaakt. Over twee dagen zouden we elkaar ontmoeten in een café op het Neude in Utrecht.
Het was warm weer, bijna 30C. Ik had niet meer aan dan een ruime korte broek en een overhemd. Ongeveer gelijkertijd kwamen we bij het café aan. Wij herkenden elkaar meteen. Haar gezicht was mooier dan op de foto, terwijl ze toch fotogeniek overkwam. Els droeg een kort blauw rokje, dat wijd hing. Erop droeg zij een chique ogende, getailleerde blouse, die door de taillering onder haar borsten voor een push-up werking zorgde. De aanzet van haar boezem op de foto klopte, ik schatte cup C. Wat niet bij de chique blouse paste was het knoopje te veel dat zij had open gelaten. De inkijk was echter zeer de moeite waard.
Haar benadering was zonder twijfel. Niet van “Jij moet Gert zijn”, maar “Hé Gert, leuk je te ontmoeten jôh”. Daarbij stak zij haar hand uit en volgden – zoals ik verwacht had en zelf van plan was – drie zoenen. De verrassing was dat zij mij de derde zoen meteen vol op de mond gaf en daarbij een hand in mijn nek legde, zodat die lang duurde voor een kennismakingszoen.
Toen ik eindelijk ‘bevrijd’ was zei ik: “Je stelt me niet teleur. Je eerste reactie was al direct. En ook nu: jij houdt écht van een directe aanpak”.
Lachend reageerde Els: “Zo verras ik menige kerel waarvan ik denk dat die mij wat lijkt. Man, jij ziet er in het echt nog beter uit dan op de foto. Dan laat ik mij graag gaan, laat ik je niet zomaar ontsnappen”.